سوالات متداول
سوالات متداول که برای شما هم پیش می آید
امروزه بسیاری از کودکان از بیماری هایی جان به در می برند که پیش از این لاعلاج و مهلک بوده اند. آمارها حاکی از آن است که در حدود ده تا پانزده درصد از کودکان زیر شانزده سال به بیماری های مزمن و طولانی مدت دچارند. ممکن است متخصصین ارتودنسی با کودکانی برخورد کنند که دارای بیماری های قلبی مادرزادی، اختلالات خونی یا در حال بهبود از بیماری های بدخیم باشند. بیماری های مزمن چالش های بزرگی را به کودک و خانواده اش تحمیل می کنند که دارای پیامد های احساسی، اجتماعی و عملکردی بسیاری هستند. کودکان و نوجوانانی که دارای بیماری های مزمن می باشند، علاوه بر فشارهای معمول، استرس روانی بی مانند مضاعفی را تجربه می کنند. داشتن تصوری از خود به عنوان فردی سالم برای کودکان مواجه با بیماری های مزمن و خاص ضروری است تا بتوانند در فعالیت های مدرسه و بعد از آن موفق ظاهر شوند. متاسفانه پرورش اعتماد به نفس در این کودکان می تواند با مشکلاتی همراه باشد. اطفال مبتلا به بیماری های خاص ممکن است در محیط های اجتماعی مورد تمسخر قرار گرفته، مورد قلدری و یا حتی طرد شدن قرار گیرند. مطالعات نشان می دهند که اصلاح ناهنجاری های دهان و دندان و ارتودنسی می تواند اعتماد به نفس کودکان را بالا ببرد. فرض اینکه کودکان با بیماری های خاص نیز می توانند از این خاصیت ارتودنسی بهره ببرند منطقی به نظر می رسد.
متخصصان ارتودنسی در موارد خاص با بیمارانی دارای شرایط زیر روبه رو می شوند: :
- ارتودنسی در کودکان مبتلا به بیماری های قلبی
- ارتودنسی در کودکان مبتلا به ناهنجاری های خونی
- ارتودنسی در کودکان مبتلا به سرطان خون
- ارتودنسی در کودکان مبتلا به دیابت
- ارتودنسی در کودکان مبتلا به نارسایی کلیه
- ارتودنسی در کودکان مبتلا به کیست های فیبروزیک
- ارتودنسی در کودکان مبتلا به آرتریت روماتویید نوجوانان
مطالعات انجام شده در مورد پیشگیری از نارسایی های قلبی که در بریتانیا و آمریکا منتشر شده است، درمان های ارتودنسی و مرتب کردن دندان ها را خطری جدی تلقی نمی کند. با این وجود نگرانی هایی در مورد نیاز به پیشگیری های آنتی بیوتیکی در زمان اندازه کردن و برداشتن بندهای ارتودنسی وجود دارد. گفته می شود که در میان تمام مراحل ارتودنسی، تنظیم بندها و برداشتن آنها بیشترین صدمه را به حاشیه لثه ها می زند.
برخی از بیماری های قلبی مانند التهاب اندوکاردیوم با اینکه نادرند، می توانند مهلک باشند. با وجود درمان های ضد میکروبی نتیجه این بیماری عوارض جانبی حاد و حتی در مواردی فوت بیمار است. گزارش هایی در سال ۱۹۹۱ از سوابق دو بیمار کودک با نواقص قلبی مادرزادی وجود دارد که به التهاب اندوکاردیوم مبتلا شده اند. در هر دو بیمار تنها درمان مربوط به دهان و دندان انجام شده در دوره شش ماهه پیش از ابتلا به بیماری، استفاداه از دستگاه های ارتودنسی بوده است. در مورد دیگری در سال ۱۹۹۳ بیمار مبتلا به التهاب اندوکاردیوم تنها دو هفته پس از تعویض کش های ارتودنسی به بیمارستان مراجعه کرده است. با وجود موارد گزارش شده مشابه دیگر، در هیچ کدام از آن ها شواهدی محکم مبنی بر رابطه ارتودنسی با ابتلا به بیماری وجود ندارد. در مقاله ای جدید این نتیجه گرفته شده است که احتمال اینکه درمان ارتودنسی منجر به التهاب اندوکاردیوم باکتریایی شود آنقدر پایین است که نیاز به پیشگیری از آنتی بیوتیک، به غیر از هنگام کشیدن دندان، سوال برانگیز خواهد بود.